" My england is very well" hahaha

จั่วหัวกันแบบขำๆ เพราะวันนี้เราจะมาแบ่งปันเรื่อง English ฟ.ฟัน กันค่ะ

เราเป็นด.ญ.คนหนึ่งที่เรียนชั้นประถมใน รร.รัฐบาล ซึ่งสมัยนั้นจะเริ่มให้เรียนภาษาอังกฤษกันตอน ป.5 ที่นี้มีเหตุจำเป็นให้เราต้องย้ายมาอยู่กับแม่ (ก่อนหน้านี้อยู่กับยาย) ซึ่งแม่ก็เลือก รร.คาทอลิก หญิงล้วนที่ดีที่สุดในตอนนั้นให้ ปัญหาคือ เด็ก รร.นั้นเค้าเรียนภาษาอังกฤษกันตั้งแต่อนุบาล แล้วคือเราไม่รู้อะไรเลยเข้าไปตอน ป.5 ??? 

จำได้ว่าแม่ไปขอร้องซูพีเรีย(ผอ.รร.)ว่าขอให้เราได้เรียนที่นี่ อยากให้อยู่มาอยู่ด้วยกันเพราะพ่อเราเพิ่งเสียชีวิต ซูพีเรียใจดีมาก อนุญาตให้เราสอบเข้าแค่ ไทย เลข แล้วให้มาเรียนปรับพื้นภาษาอังกฤษตอนซัมเมอร์ 

จำได้ว่าสมัยก่อนจะให้ท่องแล้วสอบเขียนศัพท์ภาษาอังกฤษวันละ 5 คำ เราท่องทุกคืน ท่องๆๆๆๆ จนจำได้ แต่พอถึงเวลาในคาบเรียน เชื่อป่ะ เราเขียนไม่ได้เลย มันตื่นเต้นมาก ยิ่งถ้าครูเดินมาตรงที่เรานั่งนะ มือไม้สั่น 0/5 ก็ได้มาแล้ว ส่วนนึงอาจเพราะเราคิดอยู่ตลอดว่าเราทำไม่ได้ เราเรียนตามหลังเพื่อน 5 ปี คือความคิดมันวนๆ อยู่แต่แบบนั้นและเราก็ทำไม่ได้จริงๆ กลับบ้านแอบร้องไห้ตลอด คือวิชาอื่นได้หมด ยกเว้นภาษาอังกฤษ

ก็ถูๆ ไถๆ ไปจนขึ้นมัธยม ซึ่งจุดเปลี่ยนมันเกิดตรงนี้

ตอนเราอยู่ชั้นม.2 ภาษาอังกฤษเราก็ได้เกรด 2หรือ3 นี่แหล่ะ คือจริงๆ เราชอบภาษามากนะ นี่คือพยายามสุดๆ แล้วแต่เต็มที่ก็ได้แค่นี้จริงๆ

ทีนี้ ที่รร.มีโครงการสอบวัดระดับภาษาจากเคมบริดจ์มา ซึ่งเค้าจะคัดแค่ 5 คนในห้องไปสอบ ซึ่งคุณครูราตรี(ครูภาษาอังกฤษที่เราจำชื่อแม่นมาก555) เค้าเลือกเราอ่ะ ...คือ เฮ้ยยยย เค้าเลือกช้านนน คนอื่นได้เกรด4 ครูยังไม่เลือกเลย เราอึ้งแล้วถามครูว่าทำไมครูเลือกหนู 

ครูบอก.."เพราะครูเชื่อว่ากิติยาทำได้"

แค่คำนี้จริงๆ ความคิดเราเปลี่ยนเลย ทำไมเราถึงไม่เคยเชื่อในตัวเอง ทำไมเราต้องรอให้คนอื่นมาบอกว่าเชื่อในตัวเรา ตั้งแต่วันนั้นเราได้เกรด 4 ภาษาอังกฤษมาตลอด และมีความสุขมากๆ ในทุกคาบเรียนภาษาอังกฤษ ทั้งๆ ที่เราเรียนสายวิทย์-คณิต รวมไปถึงตอนเรียนมหา'ลัย วิชาอังกฤษทุกตัวต่ำสุดคือ B+ และเพราะภาษาทำให้เราได้โอกาสดีๆ ในหลายๆงานที่ทำ

ตอนนี้ภาษาเราก็ไม่ได้เพอร์เฟ็ค สื่อสารได้ แกรมม่าไม่ได้เป๊ะออกจะง่อยๆ ด้วย 555 แต่เราแค่อยากบอกว่า ความคิด ความมั่นใจ มันมีผลต่อหลายสิ่งในชีวิตจริงๆ นะ เราโชคดีที่ได้เจอครูที่ดี ที่มองเห็นสิ่งนั้นในตัวเรา...แล้วคุณล่ะ มองเห็นศักยภาพในตัวเองบ้างหรือยัง :)